මහණනි , පස් වැදෑරුම් දු ලක්ෂණ ඇත්තාවූ සත්වයන් සමගින් කරන්නා වූ ධර්ම කතාව දුකින් යුත්ත වුවකි.ඒ කවරේද යත් ,
උතුම් වූ පරිශුධ වූ ශ්‍රද්ධාව නැත්තාවූ , බුද්ධ , ධම්ම , හා ආර්ය සංඝ රත්නය විෂයෙහි ප්‍රේමය නැත්තා වූ පුගුලෙකු සමග කරනා සද්ධා කතාව දුක්කථාවකි.
ගෞතම බුදුන් , සැවැත් නුවර ජේතවනාරාමයේදීය
 |
| ©2011 Buddha Dharma Education Association Inc |
උතුම් වූ පරිශුධ වූ ශ්‍රද්ධාව නැත්තාවූ , බුද්ධ , ධම්ම , හා ආර්ය සංඝ රත්නය විෂයෙහි ප්‍රේමය නැත්තා වූ පුගුලෙකු සමග කරනා සද්ධා කතාව දුක්කථාවකි.
ලේ ගැවසුණු අත් ඇතිව සත්ව ඝාතන පරදාර කර්මාදී වූ දුශ්චරිතයෙහි ගිලි පසුවන්නා වූවකු සමග කරන්නා වූ ශිල කතාව දුක්කථාවකි.
ධර්මය ඉගෙන ප්‍රගුණ නොකරන්නාවූ අල්පශ්‍රුත වූ සත්වයෙකු සමග කරන්නාවූ ධර්ම කතාව දුක්කථාවකි.
තම සතු දැය රක්ෂාභිගෘහිත පොකුණක ඇති දිය මෙන් අන් කිසිවකු හට හිත වැඩ පිණිස නොදී තෘෂ්ණාවෙන් රැක සිටින්නා වූ තණ්හා භරිත වූවකු හා සමග කරනා දාන කතාව දුක්කථාවකි.
නුවනින් නොවිමසන්නා වූ ස්වභාවය ඇති ඤාණය දියුණු නොකරන ලද්දා වූ සත්වයෙක් හා කරනා ප්‍රඥා කතාව දුක්කථාවකි.
ඒ කිනම් හේතුවකින් ද යත් , එලෙලෙසින් වූ ධර්ම කථාවේ යෙදෙන කල හෙතෙමේ අසහනයට පත් වේ , කිපේ, තරහ උපදවා ගනී. එයට විරුද්ධව දැඩිව නැගී සිටි. මක්නිසාද යත් හෙතෙමේ තමන් තුල එම උතුම් ශ්‍රද්ධා , ශිල , ත්‍යාගාදී ගුණ ධර්මයන් නොදක්නා නිසාය. එවන් වූ කතාවෙන් එම සත්වයා සතුටක් නුපදවයි. ප්‍රමෝදයට පත් නොවෙයි. මෙය ලොවෙහි ඇත්තාවූ පොදු ධර්මතාවයකි.
No comments:
Post a Comment