දේව කන්නලවුව

Kataragama by sachara

පහන්  කුසුම්  සඳුන්  සුවඳ
පලවැල   පඬුරුත්  පුදන්නේ
උතුම්  දෙවිඳ  දිවැස්  හෙලා
මගෙ  දුක  පොඩියක්  අහන්නේ


මම  ආවෙමි  මට  නොවඳිනු
ඔයහැටි  ඇයි  ගැති  වන්නේ
පිළිවෙත්  නම්  යෙහෙකි  එහෙත්
පුද  ගැන  මා  නොතකන්නේ


දොහොත්  මුදුන්  තබා  වඳිමි
දෙවියනි  දෙසවන  යොමන්න
රැකියාවෙන්  ඉහල  යන්න
මට  ආසිරි  ලබා  දෙන්න


වංචාවෙන්  තොරව  ඔබේ
යුතුකම  හරිහැටි  කරන්න
එවිට  වරම්  මගෙන්  නැතත්
වරම  ඒවි  ඔබ  බලන්න


කිරෙන්  ඔබේ  රුව  නාවමි
රන්  මාලා  පළන්දන්නේ
උදේ  හවා  පසතුරු  ගොස
මැද  තුති  ගී  පවත්වන්නේ


ගෙරි  සම්  තල  තලා  කරන
ගොස  මට  පිළිකුලක්  වන්නේ
කිරි  නැති  දරුවන්  සිටියදී
ඇයි  කිරි  අපතේ  යවන්නේ


හැමද  පුද   පෙත්  කරනා
මා  වෙත  උදහස්  නොවන්නේ
කුන්තායුධයෙන්    පුද  දෙමි
සමා  වෙලා  සෙත  සාදන්න


සතර  අගතියෙහි  බැඳෙමින්
සටන්  වදින  මිනිසුන්  හට
මිසක  අපට  රනින්  කලත්
කුන්තායුධයක්   කුමටද


රන්  දෙවොලක්  තනා   පුදමි
රිසි  විදියට  වැඩ  සිටින්න
මෙම  කණින  මැණික්  පතල්
තුල  මිණි  කැට  මතු  කරන්න


ඉන්න  තැනක්  නැති  ගස්  යට
කන  බොන  නිදියන  කෙනෙකුට
පැලක්  තැන  දෙනු  මිණි මුතු
ලැබෙයි  දෙලොව  සැප  ලැබුමට


බැතිමත්  ගතියෙකු  විලසින්
ඔබ   වෙත  පුද  පෙත්  කරන්නේ
එහෙව්  මෙම  වෙත  කීම  ඔබ
නීති   දුක්   පමණක්  බෙදන්නේ


දුක  කාටත්  පොදුය  සිතනු
මිනිසා  දුගියකුම  වන්නෙ
මිනිසෙකු  වී  ඇයි  නොපෙනෙන
දෙවියකු  ළඟ  දණ  නමන්නේ


ඇති  මුත්  කෝටියක්  වැරදි
උතුම්  දෙවිඳු  සමා  වන්න
දුක්  කරදර  දුරලන  සැටි
උදහස්  නොව  කියා  දෙන්න


දැඩි  ඇල්මෙන්  මෙලොව  සැපත
පැතුමෙන්  කරදර  මැවෙන්නේ
සරණ  දිවිය  මැදහත්  බව
ඇතිවිට  නැහැ  දුක  වැඩෙන්නේ

පැරණි  විරිදු  ගීයකිනි